رحیم ایروانی یکی از افراد موفق که در یکی از سالهای دهه ۱۳۳۰ پس از سفر به کشور چکسلواکی، دو کارشناس و یک دستگاه اتوکلاو با خود به ایران آورد
او تولید کفش را تنها با ۳۵ نفر کارگر آغاز نمود.
بهای این کفش تولیدی در ایران حدود نصف مشابه وارداتی آن بود. ایروانی بعدها زمینی به وسعت ۷۰۰ متر مربع در منطقه مهرآباد خرید که ۴۰۰ متر مربع بنای ساختمانی داشت. سپس با خرید ماشین دوخت، از پارچههای ایرانی استفاده کرد این کارخانه «کفش ملی» نام گرفت و در آغاز ۱۵۰ محصول مختلف تولید میکرد.
رحیم ایروانی با خرید زمینها و املاک منطقه مهرآباد کارخانه خود را گسترش داد.
اوعلاوه بر گسترش ساختمانهای کارخانه کفش ملی، مسجدی را نیز احداث کرد.
تا سال ۱۳۳۷ در ایران کفشهای چرمی تولید نمیشد، اما او به دنبال تأسیس کارخانههای چرم و دباغی، تولید کفش چرم نیز در کفش ملی آغاز شد.
از سال ۱۳۴۷ به بعد، کفش ملی در کنار تولید کفش محصولاتی مثل جوراب، تولید آستر و بند کفش و محصولات دیگر را آغاز نمود.
در همین سال، گسترش کارخانجات کفش ملی با ساخت و ساز در کیلومتر ۱۸ جاده قدیم کرج پی گرفته شد. ایروانی زمینی به مساحت ۴۰۰ هزار متر مربع خرید و پارک صنعتی کفش ملی فعالیت خود را رسماً در سالهای آغازین دهه ۱۳۵۰ آغاز نمود.
در این زمین برای ساخت ۴۰۰ واحد خانه سازمانی برای کارگران برنامهریزی شد تا با اسکان کارگران، هزینه رفت و آمد را کاهش دهد.
در کارخانه کفش ملی تا سال ۱۳۵۰ گونههای مختلفی از کفش مثل کفش ورزشی، چکمه، پوتین، دمپایی، کفش کتانی، کفشهای بچهگانه و کفش ایمنی تولید میشد.
با افزایش تدریجی گنجایش کارخانه مهرآباد، روزانه ۱۲٬۵۰۰ جفت کفش در کارخانه کفش ملی توسط ۲۵۰۰ کارگر تولید میشد.
در سال ۱۳۵۷ سرمایه شرکت در مقایسه با سال ۱۳۵۵ به میزان ۷۴۱ میلیون ریال افزایش یافت. ایروانی علاوه بر تأسیس فروشگاههای زنجیرهای کفش ملی در سراسر کشور و یکسانسازی قیمتها، توانست به کشورهای اروپای شرقی و شوروی نیز کفش صادر کند.
دکتر ایروانی از سال ۱۳۳۵ تا سال ۱۳۵۷بیش از ۵۰ شرکت تجاری و صنعتی تاسیس کرد و با بیش از ۲۵ شرکت در زمینه ی تولید کفش با شرکای داخلی و خارجی مشارکت کرد.
رحیم ایروانی در سال ۱۳۴۳ شرکتی را
به منظور تربیت و پرورش ۲۲ کودک دو ماهه تا دوساله راه اندازی کرد، تا در آینده این کودکان از مدیران بنگاه های تجاری و صنعتی او بشوند.
قرار بر این شد که این کودکان بعداز این که به سن ۱۸ سالگی رسیدند در انتخاب خود برای زندگی در جامعه خودمختار باشند و هیچ گونه اجباری وجود نداشته باشد .
شرط اصلی شرکت این بود که این کودکان نسبت به تحصیلات و تمسک به دین اسلام و حسن اخلاق پایبند باشند و موازین شریعت اسلام زندگی کنند.
رحیم ایروانی با اتفاق افتادن انقلاب در سال ۱۳۵۷ این کودکان را که آن زمان تقریبا ۱۴ تا ۱۶ سال سن داشتند با خود به خارج از کشور برد.
شرکت کفش ملی پس از انقلاب مصادره شد و ملی شد و به دلیل ضعف مدیریت و واگذار نشدن آن به بخش خصوصی تقریبا ۴ میلیارد تومان زیان خالص داد.
ایروانی بعداز ۲۵ سال مصادره کارخانه با عوض شدن هر مدیر و روی کار آمدن مدیر جدید به او زنگ می زد و این پست را به او تبریک می گفت . همچنین او را تشویق می کرد تا شرکت را به خوبی مدیریت کند .زیرا او تفکری داشت و می گفت که از این کارخانه هزاران نفر رزق و روزی پیدا می کند و زندگی آن ها وابسته به این شرکت است.
رحیم ایروانی با آمدن انقلاب به صورت اجباری به آمریکا مهاجرت کرد . از همان ابتدا در بوستون امریکا کارخانه کفش و چرم سازی را تاسیس کرد . سپس کارخانه کفش استاندارد را در قاهره به بهره برداری رساند.
۱۱ وداع با ایروانی و کفش ملی
رحیم ایروانی در ۱۲ بهمن سال ۱۳۸۴ بعداز پایان یک روز کاری دار فانی را وداع گفت. اکنون فروشگاه های کفش ملی به عرصه تولیدات صنایع کوچک و دیگر کارخانه ها تبدیل شده است. روحش شاد