سخنرانی ونه‌گات در مراسم فارغ‌التحصیلی از دانشگاه MIT:

اگر می‌خواستم برای آینده‌ شما فقط یک نصیحت بکنم، مالیدن کرم ضدّ آفتاب را توصیه می‌کردم!
آثار مفید و درازمدّتِ کرم ضدّآفتاب، توسط دانشمندان ثابت شده است.
در حالی که سایر نصایح من، هیچ پایه و اساس قابل اعتمادی، جز تجربه‌های پر پیچ و خمِ شخص بنده ندارند.

اینک این نصایح را خدمت‌تان عرض می‌کنم:

قدرِ نیرو و زیبایی جوانیتان را بدانید.

ولی اگر هم ندانستید، مهم نیست!
روزی قدر نیرو و زیبایی جوانی‌تان را خواهید دانست، که طراوت آن رو به اُفول گذارد.
اما باور کنید تا بیست سال دیگر، به عکس‌های جوانی خودتان، نگاه خواهید کرد و به یاد می‌آورید چه امکاناتی در اختیارتان بوده و چقدر فوق‌العاده بوده‌اید.
آن‌طور که تصوّر می‌کردید، چاق نبودید. همه‌چیز در بهترین شرایطش بوده تا شما، احساس خوب داشته باشید.

نگران آینده نباشید.

اگر هم دل‌تان می‌خواهد نگران باشید، فقط این را بدانید که نگرانی، همان اندازه مؤثّر است، که جویدن آدامس بادکنکی در حلّ یک مسئله‌ جبر!
مشکلات اساسی زندگی شما، بی‌تردید چیزهایی خواهند بود که هرگز به مخیله‌ نگران‌تان هم خطور نکرده‌اند.
از همان نوعی که یک روز سه‌شنبه‌ عاطل و باطل، ناگهان احساس بد پیدا می‌کنید و نسبت به همه چیز بدبین می‌شوید!
با دلِ دیگران، بی‌رحم نباشید.

عمرتان را با حسادت تلف نکنید.

گاهی شما، جلو هستید و گاهی عقب. مسابقه، طولانی است و سر انجام، خودتان هستید که با خودتان مسابقه می‌دهید.

ناسزاها را فراموش کنید.
اگر موفّق به انجام این کار شدید،
راهش را به من هم نشان بدهید!

نامه‌های عاشقانه‌ قدیمی را حفظ کنید.

صورتحساب‌های بانکی و قبض‌ها و… را دور بیاندازید.

اگر نمی‌دانید می‌خواهید با زندگیتان چه بکنید، احساس گناه نکنید.

جالب‌ترین افرادی را که در زندگی‌ام شناخته‌ام، در ۲۲ سالگی نمی‌دانستند می‌خواهند با زندگیشان چه کنند.
برخی از جالب‌ترین چهل ساله‌هایی هم که می‌شناسم، هنوز نمی‌دانند!

تا می‌توانید کلسیم بخورید.
با زانوهایتان مهربان باشید.
وقتی قدرت زانوهای خود را از دست دادید،
کمبودشان را به شدّت حس خواهید کرد.

ممکن است ازدواج کنید، یا نکنید.
و یا  صاحب فرزند شوید، یا نشوید.
ممکن است در چهل سالگی طلاق بگیرید.
احتمال هم دارد که در هشتاد و پنجمین سالگرد ازدواج‌تان، رقصکی هم بکنید.
هرچه می‌کنید؛ نه زیاد، به خودتان بگیرید. نه زیاد، خودتان را سرزنش کنید. انتخاب‌های شما بر پایه‌ ۵۰ درصد بوده، همانطور که مال همه بوده.

دستورالعمل‌هایی که به دستتان می‌رسد، را تا ته بخوانید. حتّی اگر از آنها پیروی نمی‌کنید.

از خواندن مجلّات زیبایی پرهیز کنید. تنها خاصیت آنها این است که به شما بقبولانند که زشتید.

با خواهران و برادران خود مهربان باشید.

آنها بهترین رابط شما با گذشته هستند، و به گمان قوی، تنها کسانی هستند که بیش از هر کس دیگر، در آینده، به شما خواهند رسید.

به یاد داشته باشید که دوستان می‌آیند و می‌روند، ولی آن تک و توک دوستان جان جانی، که با شما می‌مانند را حفظ کنید.

برای پل زدن میان اختلاف‌های جغرافیایی و روش‌های زندگی، سخت بکوشید.
زیرا هرچه بیشتر از عمر شما بگذرد، بیشتر پی می‌برید که به افرادی که در جوانی می‌شناختید، محتاجید.

سفر کنید.

برخی حقایقِ لاینفک را بپذیرید:

قیمت‌ها صعود می‌کنند، سیاستمداران کلک می‌زنند، شما هم پیر می‌شوید.
و آن‌گاه که شدید، در تخیّل‌تان به یاد می‌آورید که وقتی جوان بودید، قیمت‌ها مناسب بودند، سیاستمداران شریف بودند، و بچّه‌ها به بزرگترهایشان احترام می‌گذاشتند.

به بزرگترها احترام بگذارید.

توقع نداشته باشید که کس دیگری، نان‌آور شما باشد.
ممکن است حساب پس‌اندازی داشته باشید.
شاید هم همسر متموّلی نصیب‌تان شده باشد.
ولی هیچ‌گاه نمی‌توانید پیش‌بینی کنید که
کدام خالی می‌شود یا به شما جاخالی می‌دهد.

خیلی با موهایتان ور نروید. وگرنه وقتی چهل سالتان بشود، شبیه موهای هشتاد ساله‌ها می‌شود.

نخ دندان به کار ببرید.

در شناخت پدر و مادرتان بکوشید. هیچ‌کس نمی‌داند که آنان را کِی برای همیشه از دست خواهید داد.

دقت کنید که نصایح چه کسی را می‌پذیرید.
اما با کسانی که آنها را صادر می‌کنند، بردبار و صبور باشید.

نصیحت، گونه دیگرِ غم غربت است.
ارائه‌ آن، روشی برای بازیافت گذشته، از میان تل زباله‌ها، گردگیری آن، و ماله کشیدن بر روی زشتی‌ها و کاستی‌هایشان، و مصرف دوباره‌ آن، به قیمتی بالاتر از آنچه ارزش دارد، است.

امّا اگر به این مسائل، بی‌توجّه هستید،
لااقل حرفم را در مورد کرم ضدّ آفتاب بپذیرید!